Soms verander je om jezelf te blijven

Hoe langer geleden mijn burn-out is, hoe meer ik praat over de tijd van ervóór en de tijd van erná. Ik bén veranderd en heb mezelf moeten veranderen om mezelf te blijven.

In de loop van de jaren vóór mijn burn-out ben ik beetje bij beetje van mijn kern verwijderd geraakt. Door werk, door het hebben van een relatie, door de zorg voor mijn kinderen, doordat mijn energie opgeslurpt werd door zoveel verschillende dingen…kortom…doordat ik eigenlijk vergat te leven op de manier die van mij is.

Ik heb een bewuste verandering in gang gezet om weer mezelf te vinden en weet inmiddels dat ik nooit klaar zal zijn met leren. Veranderen cq. verbeteren duurt lang, maar is ook erg moeilijk. Iets wat vertrouwd was heb ik moeten loslaten. Het was dan wel zo vertrouwd en daardoor eigenlijk wel lekker, maar het was ook ineffectief.

Toen ik de stap van “willen veranderen” had gemaakt, moest ik mijn konvooi er ook nog van overtuigen dat veranderen echt wel noodzakelijk is om mezelf te blijven. Hoe vertrouwd ze ook met mijn oude ik waren.
Sommigen gingen er in mee, sommigen hadden het niet eens door, anderen bleven bij mijn oude ik en een enkeling heeft afscheid van me genomen. Weerstand van de ander maakte het soms lastig mijn verandering door te zetten. Er was behalve “wil” dus ook “moed” voor nodig!

Ben je er nog?

Mijn verandering begon met bewustwording. Zoiets als: “Waar ben ik in Godsnaam mee bezig?”

Van een afstand naar mezelf kijken en alleen maar waarnemen. Vragen stellen.

Waarom doe ik wat ik doe?
Omdat ik het zo goed kan!

Dat blijkt dus niet voldoende te zijn.

Een coachee vroeg mij hoe lang een gemiddeld coachtraject duurt. Bij mij duurde het traject ruim een jaar, zeg maar anderhalf jaar. In het begin zagen we elkaar frequenter dan in het laatste half jaar (nauwelijks), maar het duurde werkelijk zo lang om mijn ineffectieve gedrag onder de loep te krijgen en in te zien dat ik dat gedrag beter over boord kon gooien om in de toekomst burn-out vrij te blijven. Want waar ik zo’n kei in was, zat me nog het meeste in de weg bij “het bij mezelf blijven”.

Een vreselijk hardnekkige coachee was ik. Alle lof voor mijn coach die zo’n engelengeduld met me heeft gehad. Een echte topper! Vaak had ik bij haar het eureka gevoel, om het 2 weken later weer volledig kwijt te zijn.

Haar wereldreis eind 2016, maakte mij wakker. Terwijl zij een enorme stap maakte, werd me duidelijk dat ik nog weinig aan echte essentiële verandering toe was gekomen.

Ja, ruimte voor mezelf had ik genomen, ik kon ook veel beter mijn grenzen bepalen. Maar dat was allemaal aan de verdedigingszijde. Ik verduurde het. Maakte dat wat ik deed mij wel gelukkig? Nee, eigenlijk niet helemaal, dus NEE!

Ik heb alle schijnzekerheden over boord gegooid en ben ik op zoek gegaan naar wie ik ook alweer ben. Met mijn verandering, verandert de omgeving ook.

Het is grappig dat ik nu van een afstand klaarhelder zie waarin ik zo gevangen zat. Je gaat nadenken, filosoferen. Waar draait het nu eigenlijk echt om?

Soms moet je dus veranderen om jezelf te blijven. Dat geld in ieder geval voor mij en ik wens dat iedereen vooral zichzelf is en blijft. En als hij of zij daar toch vandaan is gedreven, net als ik, durft los te laten. Want je kunt de oceaan nooit oversteken, als je de kust niet uit het oog durft te verliezen!

Durf!

Zo…dat was een ingewikkeld stukje!

Gepost: 14 februari 2018