Een HSP-er op de werkvloer
Het is natuurlijk heel vreemd om te gaan denken dat een HSP-er een ander soort type mens is die je zo in een kader kunt plaatsen. Een HSP-er is niet iemand met een aandoening, of één met een rare ziekte of stoornis.
Hoogsensitiviteit is gewoon een aangeboren persoonskenmerk, net zoals een karakter.
Wanneer het grootste deel van de omgeving de norm bepaald, dan kan
het inderdaad zo zijn dat diegene die niet helemaal bij de norm passen
opvallen. En dat is niet meer dan dat. Het is niet dat 4/5 van de bevolking
normaal is en 1/5 vreemd of andersom.
Die 1/5 kun je trouwens ook weer in heel veel delen opsplitsen.
Niet alle HSP-ers ervaren lasten of ervaren dezelfde lasten. Waar de één enorm
overprikkelt raak door muziek op de werkvloer, zal de ander juist de radio
dichtbij willen hebben. En waar de ander liever thuis blijft, zal de ander
juist graag op pad gaan.
Wat is hoogsensitief dan eigenlijk?
In grote lijnen pikt een hoogsensitief persoon, net wat meer dingen op dan anderen die dat niet zijn, waardoor een HSP-er “weet”/voelt hoe dingen gaan verlopen.
Ze voelen bijvoorbeeld ook beter hoe een ander zich voelt en kunnen
door hun inlevingsvermogen daar ook zelf last van ervaren. Overprikkeling
ontstaat (zo lijkt het) plots en kan met emoties gepaard gaan. Vaak blijkt
later dat er op bepaalde momenten simpelweg te veel mensen, geluiden,
spanningen etc. waren.
Het rechtvaardigheidsgevoel is groot en omdat HSP-ers zoveel meer
op pikken, hebben ze haarfijn in de gaten wanneer er op dat gebied iets niet
klopt.
En dat is misschien ook waar het idee vandaan komt dat werken met
een HSP-er een uitdaging is. Ze zijn een spiegel. Als het lekker gaat met het
bedrijf, de cultuur is goed en de medewerkers gaan fluitend naar hun werk
zullen de HSP-ers niet opvallen. Op het moment dat er wat aan schort en dat
gaat langere tijd duren, dan pik je ze er uit. Een HSP-er kan zichzelf
afsluiten, maar ook gaan vechten voor anderen. Die gedragsverandering kan dus
waarneembaar zijn.
Ik coach HSP-ers en mensen die kampen met stress of een burn-out. De
HSP-ers zijn natuurlijk hoogsensitief én de anderen bijna allemaal.
Toeval?
Nee hoor….als ik de verhalen hoor zijn ze pijnlijk herkenbaar. Verhalen
over waar ze tegenaan lopen, verhalen van geen grip meer ervaren, van
irritaties, ongeloof, boosheid. In die zin hangt er dus wel degelijk een
risicofactor aan HSP-ers op de werkvloer.
Maar zie daar wanneer een HSP-er bewust is van zijn/haar
hoogsensitiviteit en wéét waar hij/zij voor moet waken, dan blijken de HSP-ers de
beste medewerkers te zijn. Wanneer er wordt vertrouwd op hun kwaliteiten en
talenten én hen de ruimte wordt gegeven om autonoom én toch in een sterk team, te
werken, blijken het creatieve multi-talenten die vaak meer taken aanpakken dan
bij hun rol horen.
Ik schrijf dit stuk omdat ik het zo ontzettend jammer vind dat
door het labelen, eigen overtuigingen en oordelen van anderen HSP-ers soms weg
worden gezet als aanstellers. Als HSP-er én professioneel begeleider van andere
HSP-ers vind ik dat hier onrecht aan wordt gedaan. Tja…en je hebt net gelezen dat
HSP-ers een groot rechtvaardigheidsgevoel hebben 😉.
Het is fijn om te weten waar bepaalde lasten vandaan komen, ook fijn om te herkennen en te beseffen dat er een naam voor is. Alleen of het nu HSP heet of wat anders…dat maakt eigenlijk niet uit. Het gaat er om dat mensen die bepaalde lasten ervaren de juiste ondersteuning zoeken, vinden en krijgen.
En
als dat HSP-ers zijn zal hun dat enorm verrijken en versterken.
