Veerkrachtig, positief en genietend van de drukte…Ik een burn-out??...Zeker niet!
Begin januari 2013 werd ik overvallen door allerlei lichamelijke klachten, waardoor ik niet meer functioneerde en ik de controle helemaal lost moest laten. Ik was burn-out!
Achteraf kan ik zeggen dat de burn-out waarschijnlijk echt noodzakelijk was om weer te kunnen luisteren naar mijn kern. Naar wie ik eigenlijk echt ben. Maar op dat moment kon ik totaal niets positiefs bedenken over wat mij overkwam. Het was alsof de grond onder mijn voeten verdween en dat was geen fijne ervaring.
Om die ervaring een beetje vorm te geven, een schets hoe ik mijn burn-out heb ervaren.
Zie het beeld voor je van een glijbaan waar ik bovenaan sta. Ik ga zitten met het idee er van af te glijden en dan komt er ineens een enorme krachtige watergolf van achteren. Die had ik niet zien aankomen. Ik grijp een stang, probeer de val naar beneden te voorkomen. Roep om hulp. En op dat moment hou ik het niet meer. Met een enorme snelheid sleept het krachtige water me mee naar beneden. Er is geen houden aan.
Zie het beeld voor je van een glijbaan waar ik bovenaan sta. Ik ga zitten met het idee er van af te glijden en dan komt er ineens een enorme krachtige watergolf van achteren. Die had ik niet zien aankomen. Ik grijp een stang, probeer de val naar beneden te voorkomen. Roep om hulp. En op dat moment hou ik het niet meer. Met een enorme snelheid sleept het krachtige water me mee naar beneden. Er is geen houden aan.
Ik kom met een klap op het water en word door de stroom mee naar beneden getrokken. Ik denk…ach laat maar gaan. F*** alles en iedereen.
Dan begin ik mezelf naar boven te trappelen en zo watertrappel ik tot ik uit het kolkend water kan komen om vervolgens naar de kant te zwemmen die hartstikke hoog en stijl blijkt te zijn. Ik ben doodop, maar op één of andere manier lukt het wel op de kant te komen. Eigenlijk door op te houden met strijden. En daar besef ik wat er is gebeurd, ik vraag me af wat er mis is gegaan. Wat heb ik over het hoofd gezien?
Dan begin ik mezelf naar boven te trappelen en zo watertrappel ik tot ik uit het kolkend water kan komen om vervolgens naar de kant te zwemmen die hartstikke hoog en stijl blijkt te zijn. Ik ben doodop, maar op één of andere manier lukt het wel op de kant te komen. Eigenlijk door op te houden met strijden. En daar besef ik wat er is gebeurd, ik vraag me af wat er mis is gegaan. Wat heb ik over het hoofd gezien?
Met behulp van een coach heb ik zoveel inzichten gekregen dat ik begreep dat ik zover van m’n kern had geleefd, dat dit gebeuren echt niet zomaar kwam.
Wat gebeurde er vooraf?? Hoe kan iemand die zo krachtig over komt, zo ineens nietig zijn?
De basis van mijn burn-out ligt ver terug. Over ontstaan van deze ziekte in het algemeen zal ik in mijn toekomstige blogs wat meer schrijven.
Voor deze blog wil ik terug gaan naar het moment, waarop voor mij iets ging knellen. Een moment wat me tot wankelen heeft gebracht.
Dat was toen door een algemene wijziging in de organisatie waar ik werkte, ik onverwacht lager in werd geschaald en daardoor in 2012 minder salaris kreeg.
Deze gebeurtenis had een enorme impact. Financieel werd alles hersteld, maar de schaalindeling bleef lager. Ik moest me niet zo druk maken, alles was toch weer ok?
In de loop van dat jaar voelde ik me minder gewaardeerd. Ik had juist een hogere schaalindeling omdat ik zoveel taken en verantwoordelijkheden meer had, dan in mijn functieomschrijving stond. En dat was nooit een probleem geweest, als multipotentialist ik had die uitdagingen juist echt nodig.
Net op het moment dat dit gebeurde kreeg ik ook een andere leidinggevende en daar waar de vorige me vaak genoeg prees voor alles wat ik deed, bleef het bij de nieuwe stil.
Tegen het einde van het jaar ging ik met een zoon voor het eerst naar Suriname. Ik keek meer dan ooit uit naar 5 weken vakantie, 5 weken weg van mijn werk.
We hebben een reis gemaakt naar het binnenland van Suriname. Voor het eerst leek ik me bewust te worden van dat ik half Surinaams was. De Surinamers maken zich niet zo druk en genieten van leven, van de dag. Maar hoe kwam het dan dat ik me juist overal druk overmaakte, dat ik boven alles moest uitstijgen, geen rust kon nemen en alles perfect deed? In het regenwoud genoot ik van de rust, van het niets. Geen elektriciteit, geen stromend water, geen telefoonbereik en al helemaal geen internet. Back to basic, in een hangmat slapen gewoon in de buitenlucht.
De eerste werkweek na mijn reis viel zwaar. Ik besefte ineens dat mijn leven eigenlijk alleen om mijn werk draaide, ik wás de organisatie. Dat moest anders en om mijn leven ook op andere dingen te laten richten, besloot ik naast mijn baan bij 2 organisaties vrijwilligerswerk te gaan doen.
Voor deze blog wil ik terug gaan naar het moment, waarop voor mij iets ging knellen. Een moment wat me tot wankelen heeft gebracht.
Dat was toen door een algemene wijziging in de organisatie waar ik werkte, ik onverwacht lager in werd geschaald en daardoor in 2012 minder salaris kreeg.
Deze gebeurtenis had een enorme impact. Financieel werd alles hersteld, maar de schaalindeling bleef lager. Ik moest me niet zo druk maken, alles was toch weer ok?
In de loop van dat jaar voelde ik me minder gewaardeerd. Ik had juist een hogere schaalindeling omdat ik zoveel taken en verantwoordelijkheden meer had, dan in mijn functieomschrijving stond. En dat was nooit een probleem geweest, als multipotentialist ik had die uitdagingen juist echt nodig.
Net op het moment dat dit gebeurde kreeg ik ook een andere leidinggevende en daar waar de vorige me vaak genoeg prees voor alles wat ik deed, bleef het bij de nieuwe stil.
Ik voelde me ongelukkig en merkte dat ik steeds vaker moe was. Ik kreeg steeds meer last van hoofdpijnen en oogmigraine. De fietstochten naar het werk werden zwaarder, soms was ik zelfs buitenadem en duizelig. Dit terwijl ik topfit was. Mijn darmen waren vaak van slag, waardoor ik eigenlijk het liefste thuis bleef, altijd.
Tegen het einde van het jaar ging ik met een zoon voor het eerst naar Suriname. Ik keek meer dan ooit uit naar 5 weken vakantie, 5 weken weg van mijn werk.
We hebben een reis gemaakt naar het binnenland van Suriname. Voor het eerst leek ik me bewust te worden van dat ik half Surinaams was. De Surinamers maken zich niet zo druk en genieten van leven, van de dag. Maar hoe kwam het dan dat ik me juist overal druk overmaakte, dat ik boven alles moest uitstijgen, geen rust kon nemen en alles perfect deed? In het regenwoud genoot ik van de rust, van het niets. Geen elektriciteit, geen stromend water, geen telefoonbereik en al helemaal geen internet. Back to basic, in een hangmat slapen gewoon in de buitenlucht.
Toen ik terugvloog naar Amsterdam heb ik een traan gelaten, het voelde alsof ik een deel van mezelf achterliet.
De eerste werkweek na mijn reis viel zwaar. Ik besefte ineens dat mijn leven eigenlijk alleen om mijn werk draaide, ik wás de organisatie. Dat moest anders en om mijn leven ook op andere dingen te laten richten, besloot ik naast mijn baan bij 2 organisaties vrijwilligerswerk te gaan doen.
???? Inderdaad!
Op het werk wist ik soms niet meer waar ik mee bezig was. Daar waar ik voorheen 100 ballen de lucht inhield, vielen er nu zo’n 80. Ik organiseerde in deze toestand nog een externe kerstborrel voor 120 mensen en ben huilend naar huis gefietst toen tijdens de toespraak de credits niet naar mij gingen. In een maand tijd was mijn reis vergeten en waren de klachten vele malen erger dan voor mijn vakantie. Ik sleepte me door de dag en keek enorm uit naar het moment dat ik naar bed kon.
Dat er iets goed mis was had ik wel door, maar ik wist niet wat. Ik heb mijn leidinggevende ingelicht over mijn niet meer functioneren, meerdere malen. Maar omdat ik zelf doorging bleek er geen noodzaak er iets aan te doen. Toch gaf hij aan snel een functioneringsgesprek met te willen plannen.
Op het werk wist ik soms niet meer waar ik mee bezig was. Daar waar ik voorheen 100 ballen de lucht inhield, vielen er nu zo’n 80. Ik organiseerde in deze toestand nog een externe kerstborrel voor 120 mensen en ben huilend naar huis gefietst toen tijdens de toespraak de credits niet naar mij gingen. In een maand tijd was mijn reis vergeten en waren de klachten vele malen erger dan voor mijn vakantie. Ik sleepte me door de dag en keek enorm uit naar het moment dat ik naar bed kon.
Dat er iets goed mis was had ik wel door, maar ik wist niet wat. Ik heb mijn leidinggevende ingelicht over mijn niet meer functioneren, meerdere malen. Maar omdat ik zelf doorging bleek er geen noodzaak er iets aan te doen. Toch gaf hij aan snel een functioneringsgesprek met te willen plannen.
In januari 2013 zat ik op een vrijdagavond nog op kantoor om dingen af te werken, zodat ik ’s maandags met een schone lei kon beginnen. De schoonmaker (die me goed kent) vroeg of ik me wel goed voelde, hij vond me er slecht uitzien. Op dat moment kreeg ik een digitale uitnodiging voor een functioneringsgesprek. Een afspraak in april!
Op dat moment leek alsof ik een kortsluiting kreeg. Het moet er naar uit hebben gezien. De schoonmaker maakte zich zorgen over mij en zei dat ik beter direct naar huis moest gaan.
Op dat moment leek alsof ik een kortsluiting kreeg. Het moet er naar uit hebben gezien. De schoonmaker maakte zich zorgen over mij en zei dat ik beter direct naar huis moest gaan.
